این کارگردان فرانسوی-سوئیسی شمایل کلیدی موج نو بود. جنبش فیلمسازی که انقلابی در سینما در اواخر دهه‌ی ۵۰ و دهه‌ی ۶۰ بود. گدار برای شیوه‌ی ساختارشکنش که در فیلمسازی که بداهه به‌نظر می‌رسید به علاوه‌ی رادیکالیسم سرسختانه‌اش معروف بود. در دهه‌ی ۶۰ با ساختن یک سری از فیلم‌هایی که به شکل فزاینده‌ای سیاسی بودند، نشان خودش را تثبیت کرد. پیش از آنکه از احیای عجیب و غریب کارنامه‌اش در سال‌های اخیر، که البته اعتراض‌هایی را هم برانگیخت، لذت ببرد. با فیلم‌هایی مثل «سوسیالیسم فیلم» و «خداحافظی با زبان» که در آن‌ها تکنولوژی دیجیتال را تجربه کرد.