آخرین فیلم این کارگردان مولف «گزارش فرانسوی» (The French Dispatch) سال گذشته اکران و مثل همیشه با استقبال خوب مخاطبان و منتقدان مواجه شد. داستان این فیلم در یک شهر خیالی فرانسوی اتفاق می‌افتد و گروهی از روزنامه‌نگاران را دنبال می‌کند که اخبار عجیب و غریب منطقه‌شان را پوشش می‌دهند؛ از تیلدا سوینتون گرفته که درباره‌ی هنرمند زندانی (بنیسیو دل تورو) گزارش تهیه می‌کند که روی دیوارهای سلولش نقاشی‌های دیواری انتزاعی می‌کشد تا فرانسیس مک دورمند که راوی قیام دانشجویی به رهبری یک انقلابی شطرنج‌باز (تیموتی شالامی) است. با وجود همه‌ی این داستان‌های عجیب و نامانوس، طراحی صحنه همان طور که پیش‌بینی می‌شد چشم‌نواز بود و حرف‌های زیادی برای گفتن داشت؛ دیوارهای لیمویی، کاغذدیواری‌های طرح دار، مبلمان و میزهای وینتج، تلفن و دوربین‌های فیلم‌برداری عتیقه و صد البته ماشین‌تحریرهای نوستالژیک همه و همه امضای منحصربه‌فرد اندرسون بود که پیش‌تر در آثار دیگری مثل «هتل بزرگ بوداپست» (The Grand Budapest Hotel)، «دارجلینگ نامحدود» (The Darjeeling Limited) و حتی استاپ موشن «آقای فاکس شگفت‌انگیز» (Fantastic Mr. Fox) هم مشابه آن‌ها را دیده بودیم.