اما گاهی خود اثر کاری می‌کند که نمی‌شود. هر چه در چنته داری و هر چه قلم‌فرسایی می‌کنی، باز هم اثر تو را به جای دیگری ارجاع می‌دهد. انگار خودش دوست ندارد که مستقل باشد و هویت‌مند شود. چنین آثاری خود را در هم‌نشینی با اثر دیگری تعریف می‌کنند، مخاطب را مدام به جای دیگری ارجاع می‌دهند و به قیاس وامی‌دارند. همین موضوع بزرگترین مشکل «خاندان اژدها» است؛ این که در چارچوب اثری مستقل قابل شناسایی نیست و در ظاهر نمی‌خواهد هم که باشد. انگار سازندگان روی مخاطب انبوه سریال دیگری، که همان «بازی تاج و تخت» باشد، حساب کرده‌اند و این معنایی جز اعلام ورشکستگی از همان ابتدا ندارد.