بهترین فیلم‌های دهه‌ی اخیر همه‌چیز را عوض کردند. ده سال پیش به‌نظر می‌آمد که همه‌ی ما ذهنیت مستحکمی از فیلم‌ها داریم؛ کاری که می‌توانند بکنند، برای چه کسانی ساخته می‌شوند، جایی که باید آن‌ها را تماشا کرد و … . آن ذهنیت، غیرمنعطف و ریشه گرفته از تاریخی صد ساله بود. همین ذهنیت‌ها بود که به کسانی که در راس مسئولیت‌های سینمایی بودند قبولانده بود که آینده‌ی سینما با گذشته‌ی آن فرق چندانی نخواهد داشت. فروش دی‌وی‌دی‌ها پرقدرت ادامه داشت، نت‌فلیکس (Netflix) یک شرکت پخش اینترنتی نوپا بود که در انتهای صندوق ورودی‌ ایمیل‌ها ملتمسانه به دنبال توجه بود و چین شروع به تحویل دادن مزایای کم‌نظیر به استودیوها کرده بود. شاید پخش شدن آواتار (Avatar) جیمز کامرون در سال ۲۰۰۹ می‌توانست به عنوان نشانه‌ای از ظهور عصر جدیدی در سینما در نظر گرفته شود، اما نه عصری با چنین تغییراتی و با چنین سرعتی.